Het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden
De grote mogendheden, Engeland, Oostenrijk, Pruisen en Rusland, besloten in 1815 door het verdrag van Wenen, de vroegere Oostenrijkse Nederlanden, de vroegere Verenigde Provincien en het vroegere Prinsbisdom Luik samen te brengen onder het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Het moest dienen als barrière tegen Frankrijk.
Willem I
De scepter van dit nieuw Verenigd Koninkrijk werd toevertrouwd aan de laatste stadhouder van Holland die, onder de naam Willem I, tot koning verheven werd. Hij was 40 jaar oud, ernstig en rechtschapen. Hij schonk dadelijk een grondwet aan zijn onderdanen. De Belgen waren van mening dat die grondwet te zeer de Hollanders bevoordeelde.
De Koning en de fabrieken
De vereniging van Belgie met Noord-Nederland had nochtans grote voordelen. Het Koninkrijk was niet alleen machtig maar ook rijk. De Schelde was vrij en Antwerpen zou opbloeien. Er waren kolonies. Onze nijverheden kenden een grote voorspoed die door de Koning aangemoedigd werd. Hij bezocht zelfs de fabrieken, vooral de Gentse weverijen.
John Cockerill
De twee zoons van William Cockerill, James en vooral John, waren grote machinebouwers. John was een persoonlijke vriend van de koning. De metaalnijverheid van Seraing deden zij uitgroeien tot één van Europa's belangrijkste nijverheden.
Caillé te Tomboektoe
Onze lakenweverijen waren allom bekend! De Franse ontdekkingsreiziger René Caillé was de eerste Europeaan die het aandurfde de verboden stad Timboektoe, midden in Soedan, binnen te dringen: hij ontdekte er op de markt laken van het huis Boilley te Verviers.
Het kristal van Val-Saint Lambert
Onder de regering van Willem I was het Luikse bijzonder bedrijvig en de nijverheden kenden er een buitengewone voorspoed. De kristalfabrieken van Val-Saint Lambert waren wereldvermaard: ze vervaardigden immers prachtstukken.
Monseigneur de Broglie
De vereniging met Noord-Nederland verzekerde de Belgen materiele voordelen en toch waren zij niet tevreden. Van 1815 was er verzet: de aziel van dit verzet was Monseigneur de Broglie, Bisschop van Gent; hij verweet de grondwet de vrijheid van eredienst te huldigen. De prelaat, die reeds vroeger de kluisters van Napoleon gekend had, werd nu verbannen.
Nederlands Indie
Voor de eerste maal hadden wij een overzees rijk. Noord-Nederland bezat inderdaad Indonesie, de eilanden Java, Sumatra, Borneo en Celebes. Het was een sprookjesland met rijke akkerbouw. De hoofdstad, Batavia, werd in de XVIIde eeuw door een Belg gesticht.
De Belgen in de kolonien
Een Belg kreeg van Willem I de titel vice-koning van Indie. Veel Belgen haalden roem in de kolonien; zij redden zelfs het Nederlandse overzeese rijk bij de opstand van de "Vijfjarige Oorlog". Onder deze helden dient de Gentenaar Delattre vermeld.
Het onderwijs
Met de steun van minister Falck riep de Koning onze staatsuniversiteiten van Luik en Gent in het leven. Hij richtte athenea op en vermeerderde het aantal lagere scholen waar hij gediplomeerde onderwijzers benoemde. Vele Belgen waren inderdaad volkomen ongeletterd.
Uitdrijving der broeders uit de christelijke scholen
Het officieel onderwijs was neutraal; daardoor kwam het weldra in conflict met het katholiek onderwijs. Dit conflict werd zo op de spits gedreven dat de regering de Jezuietencolleges en de kleine seminaries sloot. Deze werden samengebracht in een filosofisch college. De broeders der Kristelijke scholen werden uitgedreven.
De kranten
De mistevredenheid nam toe niet alleen onder de katholieke Belgen maar ook onder de liberalen. De geestestoestand werd aangewakkerd door de pers. De meest verqspreide kranten waren " Le Catholique des Pays-Bas", "Le Courier des Pays-Bas" en "Le Politique".
Alexandre Gendebien
Stilaan ontstond er toenadering tussen katholieken en liberalen; samen richtten zij de "Unie van oppositie voor het herstel der grieven" op. Hun leus was: Vrijheid in alles en voor allen. Het was het werk van enkele voorvechters, doordrongen van de Franse beginselen van 1789. De voornaamste was de Fransgezinde Alexandre Gendebien.
Charles Rogier
Onder de jounaliste van de oppositie onderscheidden de jonge liberalen van Luik zich door hun onversaagde strijdlust. De broeders Firmin, en vooral Charles Rogier, vielen onophoudelijk de regering aan in de krant "Le Politique". Charles Rogier zal één van de grote figuren van de revolutie zijn.
De Potter in de gevangenis
De schitterendste van alle polemisten uit die tijd was Louis de Potter, redacteur van de Brusselse krant "Le Courrier des Pays-Bas". De minister van justitie, Van Maanen, Vaardigde tegen hem de strengste maatregelen uit en de Potter werd in de gevangenis gezet. Vanuit de gevangenis schreef hij aan de Koning: "Sire, Uw raadgevers bedriegen U; de regering gaat onherroepelijk ten val ..."
De Groendreef
De gedachtenstrijd beroerde de romantische kalmte van het dagelijks leven niet. Men genoot van het leven. Men hield van vreedzame verstrooiingen. Te Brussel ging men 's zondags met zijn gezin op de Groendreef wandelen om er de mooie ruiters en de sierlijke kabrioletten te bewonderen.
Beethoven
Gedurende deze rustige periode ontpopten er zich in Belgie geen grote genieen. De grootste toonkunstenaar van aller tijden, Lodewijk van Beethoven, geboren te Bonn in Duitsland en gestorven in 1827 te Wenen, toondichter van de 9de symphonie, was evenwel van Belgische afkomst.
De Stomme van Potici
Woensdag, 25 augustus 1830, had in de Muntschouwburg te Brussel de opvoering plaats van "De Stomme van Potici". Bij het duo "Amour sacré de la patrie, rends-nous l'audace et la fierté " brak een ongebreidelde geestdrift uit die een opstand ontaardde.
De opstand
Het gepeupel stormde 's avonds door de straten en stak de boekhandel in brand van Libri-Bagnano, deze was redacteur van de krant "Le National" en had de regering gesteund. Daarna ging het hotel van minister Van Maanen in laaiende vlammen op. Het garnizoen trok zich terug. De wanorde heerste.
Hoogvorst
De burgerij van Brussel richtte op 26 augustus een burgerwacht op, om zich tegen het geweld te beschermen. Baron Emmanuel van der Linden d' Hoogvorst had het bevel.
De burgerwacht
Een "Raad van notabelen" nam zijn intrek in het stadhuis en vroeg de Koning het herstel van de grieven; intussen handhaafden vrijwilligers de orde in de stad; zij droegen de blauwe kiel waarop de driekleurige kokarde van de Brabantse revolutie prijkte: Zwart, geel, rood.
De Prins van Oranje
De Koning zond zijn oudste zoon, de Prins van Oranje, naar Brussel. Hij was vrijwel populair in Belgie. Hij was ook dapper en kwam zonder gewapende geleide; doch niemand juichte hem toe. Hij werd door schrik bevangen en beloofde bij zijn vader tussenbeide te komen om de splitsing van het rijk in twee afzonderlijke regeringen te bekomen.
De aankomst van de Luikenaars
Maar de Koning bleef talmen totdat de revolutie van Brussel tot demagogie oversloeg. Reeds begon men de straten op te breken. Vrijwilligers stroomden van overal toe. Charle Rogier stormde aan met 300 Luikenaars. Zoals te voorzien was overviel de menigte op 20 september het stadhuis en verjoeg de notabelen.
Prins Frederik
Koning Willem I gelastte zijn tweede zoon, Prins Frederik, met 14.000 man en 52 kanonnen, de orde in de ontredderde hoofdstad te gaan herstellen. Frederik dacht welkom te zijn bij de gegoede lui. Hij drong de stad binnen aan 4 kanten tegelijk. Het was 23 september.
De Hollandse sapeurs
Het gros van de troepen kwam langs de Schaerbeekse Poort en drong de Koningstraat binnen. Vooraan marcheerden de sapeurs met hun lange baarden; zij hadden het schootsvel aan en droegen de bijl. De muziekkapel speelde de ouverture van "De stomme van Portici"
De barricade
De troepen van Prins Frederik botsten op een barricade die het Koningsplein versperde; van achter de barricade beschoten de mannen hun tegenstanders. De populaire Charlier "met het houten been" vuurde met een versleten kanon. De pathetische Juan van Halen voerde het bevel.
In het park van Brussel
De Hollanders konden de barricade niet bemachtigen en verschansten zich in het park. Ze bleven er 4 dagen. Al hun aanvallen werden teruggeslagen. De weerstand groeide van uur tot uur. Frederik vreesde omsingeld te worden en in de nacht van 26 op 27 september kraamde hij op.
De eerste vlag
Terwijl het gevecht in het park raasde kon men op de barricade de vlag van de opstandelingen zien wapperen. Het eerste exemplaar werd door de juffrouwen Abts vervaardigd. Het was zwart, geel en rood, maar de kleuren waren horizontaal aangebracht.
De slachtoffers
Bij "de strijd van de 4 septemberdagen" werden ongeveer 3000 man buiten gevecht gesteld. 445 Belgen stierven de heldendood. zij werden op het Sint Michielsplein begraven. Dit plein zou voortaan "Het Martelaarsplein" heten.
Jenneval
Onder de strijders bevond zich een toneelspeler uit Lion. Louis Dèchet, bijgenaamd Jenneval. Hij zou enkele tijd later te Lier heldhaftig sterven. Hij had de tekst van de eerste "Brabançonne" op muziek van Van Campenhout gedicht.
Het voorlopig bewind.
Voordat het gevecht in het park beeindigd werd, vormden enkele jonge en stoutmoedige mannen samen een "voorlopig bestuur". Deze groep nam tijdelijk het bewind van het land over. Zij verklaarden Belgie onafhankelijk en beslooten dat een Nationaal Congres zou worden gekozen om een grondwet uit te werken. v.l.n.r.: Gendebien, Jolly, Ch. Rogier, de Potter, Van de Weyer, de Coppin, Felix de Mérode, J.B. van der Linden, en d'Hoogvorst.
Dood van Frederik de Mérode
Zodra de Hollanders Brussel verlaten hadden, zetten de vrijwillgers de achtervolging in. Voor Antwerpen stuitten zij op hevige weerstand. In een moorddadig gevecht, te Berchem, werd graaf Frederik de Mérode dodelijk gekwetst. Zijn broer zetelde in het voorlopige bestuur.
Chassé
De vrijwilligers bezetten de stad Antwerpen maar niet de vesting, waarvan de Hollandse generaal meester bleef. Chassé was een energiek officier. Hij weigerde de plaats te ontruimen en bekwam een voorlopige wapenstilstand.
Beschieting van Antwerpen
Kessels, één van de hoofden van de vrijwilligers, deed ondanks de wapenstilstand op de Hollanders vuren. Om deze onregelmatigheid te bestraffen gaf Chassé het bevel Antwerpen met gloeiende kogels te beschieten.
Nothomb in het congres
Op 10 november 1830 vergaderden de 200 leden van het Congres om aan Belgie een nieuwe grondwet te geven. Jean Baptiste Nothomb verklaarde: "Als republiek zijt U een schrikbeeld, als monarchie kunt U een mogendheid zijn". Het Congres besliste dat Belgie een monarchie zou zijn.
Palmerston
De republiek van 1830 had de barriere opgebroken welke de Europese mogendheden tegen Frankrijk opgetrokken hadden. Zij bracht dienvolgenshet Europees evenwicht aan het wankelen. Pruisen wou ons aanvallen maar Frankrijk verzette zich. De Engelse minister Palmerston verzocht dan de mogendheden het geval in een conferentie te London te komen regelen.
Talleyrand en Lodewijk-Filips
Een maand voor de Belgische revolutie had Frankrijk zijn "Juli-revolutie" doorgemaakt. Lodewijk-Filips I had de troon bestegen. Van een nieuwe barrière tegen Frankrijk wilde de "Koning der Fransen" niets weten. De oude prins Talleyrand, "de manke duivel", de meest geduchte diplomaat van zijn eeuw, werd door Lodewijk-Filips naar London Afgevaardigd.
Het Protocol
Te Londen kwamen de mogendheden niet overeen. Pruisen, Rusland en Oostenrijk wilden Belgie aan Willem I teruggeven. Door een Poolse revolutie werd hun aktie evenwel lamgelegd. Talleyrand droomde er van Belgie bij Frankrijk in te lijven. Door Het Protocol van 20 januari 1831 deed Palmerston de onafhankelijkheid en de gewaarborgde neutraliteit van Belgie erkennen.
De Hertog van Nemours
Het Nationaal Congres had besloten zelf de eerste koning der Belgen te kiezen. Daar de kwestie van de Hollands-Belgische grens tot geen oplossing kwam en men ons Zeeuws Vlaanderen, Hollands Limburg en Luxemburg, meende Gendebien ons de steun van Frankrijk te verzekeren, door de tweede zoon van Lodewijk-Filips, de jonge Hertog van Nemours, te doen verkiezen.
Lebeau
Het was een betreurenswaardige en gevaarlijke verkiezing. Engeland verzette zich tegen de troonsbeklimming van de Franse prins. Een bescheiden Luikse advokaat, Joseph Lebeau, zoon van een eenvoudige horlogemaker, was minister van buitenlandse zaken geworden Hij stelde de kandidatuur voor van Leopold van Saksen-Coburg en bracht daardoor het Congres uit het slop.
Het nieuwe rijk
De Belgen zullen moeten afzien van Zeeuws Vlaanderen en Hollands Limburg. Het Protocol der XXIV artikelen kende hun nochtans de helft van Luxemburg toe. De erkenning van de grenzen zou evenwel uitblijven tot op 19 april 1839, datum van het definitief verdrag.
Surlet de Chockier
Nadat de Hertog van Nemours de eer had afgewezen Koning der Belgen te worden, bleef het rijk gedurende zes maanden zonder vorst. In afwachting van een koning stelde het Congres een regent aan: baron Surlet de Chockier, een zeer waardig man.
Leopold van Saksen-Koburg-Gotha
De koning, die door het Congres onder talrijke kandidaten verkozen werd, was 41 jaar oud. Hij was een prins van Duitse huize, had over Russische legers het bevel gevoerd en was Brit genaturaliseerd. Hij was weduwnaar van Prinses Charlotta van Engeland.
De aankomste van de koning te De Panne
De eerste Koning der Belgen, die te Calais ontscheept werd, betrad op 17 juli 1831, de grond van zijn rijk te De Panne. Met aandoenlijke eenvoud en oprechte liefde werd hij in het nederig dorp onthaald.
De inhuldiging
Op 21 juli 1831 zwoer Leopold I getrouwheid aan de grondwet. Met een ongehoorde geestdrift had de inhuldiging plaats in open lucht, op het Koningsplein voor de St-Jacobskerk op Koudenberg.
De slag bij Leuven
Enkele dagen na de troonsbestijging van Leopold I, verbrak Willem I de wapenstilstand. Zijn legers vielen Belgie binnen waar geen enkele defensiemaatregel voorzien was. Moedig voerde Leopold I de zwakke troepen aan waarover hij beschikte en voor Leuven bracht hij de vijand tot staan.
Belliard
Leopold I had gewenst de Hollanders te bestrijden zonder op vreemde hulp beroep te moeten doen. Het was ongelukkig niet mogelijk. Graaf Belliard, Franse militaire attaché te Brussel, had overigens reeds om de steun van zijn regering verzocht om de overweldigers te verdrijven.
De Franse tussenkomst
Frankrijk beantwoordde het verzoek van Belliard en zond een legerkorps aangevoerd door maarschalk Gérard. De Hollanders ontruimden dadelijk het land. De Fransen ook want Engeland kon hun aanwezigheid in Belgie niet gedogen.
Louisa Maria
Op 9 augustus 1832 huwde Leopold I te Compiègne met de oudste dochter van koning Lodewijk Filips, Louisa Maria van Orleans. Onze eerste koningin bracht ons haar jeugd, haar bekoorlijkheid, haar zachtheid, haar onuitputtelijke goedheid, haar liefde voor de armen en ook de sympathie van Frankrijk.
De eerste spoorweg
De eerste spoorweg van het vasteland op de lijn Brussel - Mechelen aangelegd, werd op 5 mei 1835 door Leopold I, in het klein station van de Groendreef te Brussel, ingehuldigd. Bij zijn troonsbeklimming had de Koning beloofd "De welvaart van het land te doen opbloeien".
Koningskinderen
Uit het huwelijk van Leopold I met Louisa Maria sproten 4 kinderen voort: Lodewijk Filips (hij stierf zeer jong), Leopold (zal koning worden), Filips (zal de titel van Graaf van Vlaanderen dragen) en Charlotta (zij zal Keizerin van Mexico worden). Zij brachten hun jeugd op het kasteel te Laken door.
De betogingen van 1848
Het jaar 1848 werd het "Dolle Jaar" genoemd. In alle hoofdsteden van Europa braken revoluties uit. Te Parijs werd de republiek uitgeroepen. Te Brussel, integendeel, togen prachtige stoeten voorbij het paleis om de Koninklijke familie toe te juichen. Het was buitengewoon roerend.
Risquons-tout
Leopold I had beloofd "Belgie tot schild te dienen". Hij bleef zijn woord gestand. In 1848 trachtten gewapende benden Franse arbeiders bij het gehucht Risquons-tout over onze grens te rukken. Zij werden er duchtig afgeslagen en uiteen gedreven.
De hertog van Brabant in de senaat
Prins Leopold, troonopvolger en hertog van Brabant, werd bij zijn meerderjarigheid, van rechtswege senator. In de senaat vooerde hij verscheidene malen het woord, voor het eerst in 1853, vervolgens na zijn terugkeer van een reis in het oosten. De vergadering kwam onder de indruk van zijn verheven beschouwingen over de aanstaande grootheid van Belgie.
Keizerin Charlotta
Prinses Charlotta huwde in 1857 met aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk, die zes jaar later keizer van Mexico werd. Zij doorstond afschuwelijke beproevingen in dit land waar de opstand, geleid door Juarez ononderbroken voortwoedde.
Brialmont
Leopold I bekommerde zich om de verdediging van het grondgebied in het voouitzicht van een mogelijke aanval. Generaal Brialmont, groot militeir ingenieur, gelastte hij Luik, Namen en vooral Antwerpen te versterken.
Lambermont
De koning wilde de buitenlandse handel verruimen en daardoor de rijkdom van het land doen toenemen. Te Antwerpen werden nieuwe dokken gebouwd. Baron Lambermont, één van de behendigste diplomaten, kocht in 1863 van Holland de vrije vaart op de Schelde af en deed de tolrechten op de stroom opheffen.
Louisa-Maria en de armen
Belgie had in het begin veel economische moeilijkheden doorworsteld. Van 1845 af had de hongersnood de volkslagen zeer hard beproefd. Met hart en ziel en een ongeevenaarde toewijding verzachtte de koningin het lijden van de armen. Zij stierf als een heilige in Oostende in 1850.
De veldtocht in Mexico
Overrompeld door de Mexicaanse opstandelingen verzocht Maximiliaan om de hulp van de Eurepese landen. Belgie zond een expeditiekorps onder het bevel van Vander Smissen. Dit "Regiment Keizerin Charlotta" streed dapper maar redde de kroon noch het leven van Maximiliaan.
de troonsbeklimming
In 1865 was onze onafhankelijkheid bedreigd door Napoleon III, en door de koning van Pruisen Willem I. In zijn troonrede bevestigde Leopold II met klem: "Het recht van een vrije, eerlijke en moedige natie die onafhankelijk wil blijven". Met trots voegde hij er aan toe: "Die onafhankelijkheid zal zij bewaren".
Leopold II
Leopold II volgde zijn vader in 1865 op. Hij was toen 30 jaar. Zijn regering zou tot in 1909 voortduren. Dan zal hij allen toeschijnen als een grijsaard met een bewonderenswaardig verstand en een verbazende energie. "Een reus in een opkamertje" zegden de vreemdelingen van hem
Frère Orban
Herhaaldelijk poogde Napoleon III Belgie aan Frankrijk te onderwerpen. Leopold II had een zeer bekwame liberaal, Frère Orban, tot minister van Buitenlandse Zaken benoemd. Dankzij de waakzaamheid van de vorst en de minister werden alle pogingen van Napoleon afgevoerd.
De graaf en de gravin van Vlaanderen
In het begin van zijn regering verloor Leopold II zijn enig zoontje, de kleine graaf Van Henegouwen. De troonopvolging was nu slechts verzekerd door de broer van de koning, de graaf van Vlaanderen. Deze was met Maria van Hohenzollern gehuwd. Zij hadden twee zoons: Boudewijn en Albert, en twee dochters.
De gewapende vrede
Van in het begin van de XXste eeuw woekerde er onder de Europese mogendheden een echt bewapeningswedloop. Zij groepeerden zich twee tegenover elkaar staande bondgenootschappen: Duitsland, Oostenrijk-Hongarije en Italie vormden het "Drie-Verbond"; Frankrijk, Rusland en Engeland de "Entente".
de laatste handtekening
Leopold II had het voorgevoelen dat een wereldconflagratie zou losbarsten en dat Belgie er in kon ten onder gaan. Hardnekkig ijverde hij ervoor om een sterk leger op te bouwen; het loten van de rekiruten diende afgeschaft en de militaire dienstplicht voor allen ingevoerd. De wet werd goedgekeurd toen de koning op sterven lag, hij had nog de kracht om er zijn handtekening onder te zetten.
Beernaert
Leopold Ii bleef onze instellingen steeds getrouw en koos daarom zijn ministers in de meerderheidspartijen in de Kamer: desniettegenstaande schaarde hij bekwame medewerkers rond zich. De grootste onder de katholieke ministers was, van 1884 af, de Oostendenaar August Beernaert.
Zenobe Gramme
Onder de regering van Leopold II was Belgie verbazend actief. Er heeste een bewonderenswaardige werklust die tot verrassende initiatieven aanleiding gaf. Zenobe Gramme, geboren in het nederig dorpje Jehay-Bodegnée bij Hoei, bouwde de eerste dynamo.
De Gileppedam
Onder de menigvuldige kunstwerken welke onder impuls van de koning uitgevoerd werden dient de ontzaglijke stuwdam in de Gileppe vermeld. Hij werd gebouwd om de lakennijverheid van Verviers te doen groeien en opbloeien.
André Dumond
In het begin van de eeuw ontdekte een Luikenaar, André Dumond, professor aan de universiteit van Leuven, het reusachtige kolenbekken van de Kempen. Het is veel rijker dan de Waalse kolenbekkens. Weldra zullen er steden zoals Genk en Beringen als paddestoelen uit de grond rijzen.
Het Jubelpark
Leopold II wilde Brussel uitbouwen tot een grote en mooie hoofdstad. Hij had zin voor het grootse. Voor de 50ste verjaring van onze onafhankelijkheid deed hij de prachtige arcade van het Jubelpark oprichten.
Het paleis van Justitie
Stilaan werd Brussel verbouwd tot een weelderige stad.Een van de meest indrukwekkende gebouwen was het paleis van Justitie, echte Babylonische kolossus die de ganse stad overheerst. De architect Poelaert heeft er de plannen van opgemaakt.
Stanley
Leopols II schonk Kongo aan Belgie. Het was zijn verhevenste regeringsdaad en ook zijn grootste verdienste. Daardoor zal zijn herinnering onsterfelijk blijven voortleven. Hij interesserde zich voor het toen onbekende midden Afrika waar een ontdekkingsreiziger van Engelse oorsprong, Stanley, binnengedrongen was. In 1876 richtte hij de "Internationale Afrikaanse Vereniging" op.
De ontmoeting te Ujiji
Stanley's doel was de ontdekkingsreiziger Livingstone, die sedert 20 jaar in de streek van de Grote Meren verdwenen was, terug te vinden. Hij ontmoette Livingstone te Ujiji aan het Tanganikameer. Daarna verdween Stanley op zijn beurt. Leopold II wachtte en waakte.
Op de stroom
Stanley werd het onontwarbare Equatoriale woud binnengedrongen. Hij trotseerde de dood en werd soms door de kanibalen bedreigd toen hij met enkele inlandse pasagiers langzaam de Kongostroom afvoer.
Leopold II en Stanley
Stanley, die van de Indische Oceaan vertrokken was, verscheen in 1887 op de kust van de Atlantische Oceaan. Hij was door gans Afrika getrokken. Leopold II wist dat een nieuw land aan de eerste "bezetter" toebehoorde; daarom deed hij Stanley naar Brussel komen en verzocht hem Kongo te gaan "bezetten" in naam van een "Internationale Vereniging van Kongo" welke hij zou oprichten.
En Avant
Na enige aarzeling stemde Stanley er in toe opnieuw naar Midden-Afrika te vertrekken, om er door de zwarte stamhoofden de souvereiniteit van de "Internationale Vereniging van Kongo" te doen erkennen. Hij bemande enkele steamers om de stroom op te varen. Een ervan kreeg de naam "En Avant". Leopoldstad werd gesticht, en de blauwe vlag met goude ster gehesen.
Banning
In overeenstemming met Engeland verzett Portugal zich tegen alle in bezitneming van Kongo. Frankrijk en Duitsland zonden expedities uit om Stanley voor te zijn. Een conferetie werd te Berlijn bijeen geroepen om de verdeling van Afrika te bespreken. Leopold II vaardigde er Banning af om de zaak te bepleiten van de Vereniging waarvan hij voorzitter was.
De onafhankelijke Kongostaat
In 1885 besloot de Conferentie van Berlijn dat het centrum van Afrika de Onafhankelijke Kongostaat zou worden, onder de volstrekte souvereiniteit van Leopold II. Deze verkreeg van de Kamer der Volksvertegenwoordigers de machtiging om te regeren over dit uitgestrekt grondgebied dat 80 maal zo groot is als Belgie. Hij zal het in 1908 aan Belgie geven.
De slavenhandel
Leopold II was nu een "Imperiale Koning" geworden, hij begon met het lot van zijn nieuwe onderdanen te verbeteren. De grootste plaag van Kongo was de afschuwelijke handel in zwarte slaven door de Arabieren van de Zanzibarkust. De koning besloot een einde te maken aan deze monsterachtige "Handel in zwarthuiden".
Tovenaars en fetisjen
De inlanders dienden niet alleen tegen de slavenhandelaas beschermd, ze moesten ook nog beschaafd worden. De tovenaars zwaaiden de plak over de Bantoes, de Pygmeeen en andere negerstammen. Fetisjen, totems en taboes woekerden in hun godsdienstpraktijken.